Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΟΙΧΤΑ ΠΟΥΣΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΛΕΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΣΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟΦΡΟΝΕΣ «ΟΜΟΪΔΕΑΤΕΣ» ΤΟΥ. ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΝΩΤΕΡΑ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΥΣΤΗΔΩΝ. ΦΩΤΟ

εξωφυλλο
Την προηγούμενη εβδομάδα κυκλοφόρησε η είδηση του καλέσματος σε συμμετοχή στο επερχόμενο Athens Pride εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΛΟΑΔ Αστυνομικών (EGPA) και μάθαμε για έναν Έλληνα αστυνομικό που επιχειρεί να στελεχώσει αντίστοιχη δράση στην Ελλάδα. 


Υπάρχει λοιπόν ένας και μοναδικός ανοιχτά πούστης αστυνομικός στην Ελληνική Αστυνομία. Η περίπτωση του (ΦΩΤΟ) 30χρονου Μιχάλη Λώλη...
είναι πραγματικά ξεχωριστή για τη χώρα μας και προκαλεί αυτόματα πολλές εύλογες απορίες.
Πόσα κότσια θέλει για κάποιον που υπηρετεί σε έναν τόσο συντηρητικό (για να το πούμε κομψά) κλάδο να προβεί σε επίσημο coming out για να προασπιστεί τα (αυτονόητα) δικαιώματα όχι μόνο των ομοφυλοφίλων, αλλά και όλων των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων; Πώς αντιμετωπίζεται στο Σώμα και ποια είναι τα καθήκοντά του;
Ο Μιχάλης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Αμφιθέα έξω από τα Γιάννενα, δίπλα στη λίμνη. Μεγαλώνοντας σε πολύτεκνη οικογένεια, καθοδηγήθηκε κατά τα μαζικά «μπες στο δημόσιο, παιδί μου» πρότυπα των περασμένων δεκαετιών και η Αστυνομία ήταν η πρώτη του επιθυμία και επιλογή μετά τις Πανελλήνιες, αλλά και ο μόνος τρόπος για να φύγει από τον τόπο του, να αυτονομηθεί και όχι να σπουδάσει σε μια σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων – γι’ αυτό και δεν επέλεξε το Ιστορικό Αρχαιολογικό που επίσης τον γοήτευε, αλλά και για να αποφύγει τη θεωρητική κατεύθυνση που «είχε όλο κορίτσια και θα τον στιγμάτιζε».
Διευκρινίζει ωστόσο ότι δεν ήταν η σεξουαλική του ταυτότητα που τον έκανε να επιθυμεί να ζήσει στην Αθήνα, αλλά ένα γενικότερο πλαίσιο ανεξαρτησίας. Για να μιλήσουμε για τα καθήκοντά του στο Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας όπου υπηρετεί το τελευταίο επτάμηνο, πήραμε ειδική άδεια από τον Αρχηγό της Αστυνομίας, για την οποία ο Μιχάλης δηλώνει ιδιαίτερα υπερήφανος και χαρούμενος μια και τη θεωρεί «κατάκτηση» από πλευράς του, «μια αναγνώριση προς το πρόσωπό του, ότι έχει το κύρος και τη σοβαρότητα να εκπροσωπεί την Ελληνική Αστυνομία».
Κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας γίνεται αντιληπτό αυτό που ο ίδιος προσπαθεί να αποδείξει, μέσω αυτών των κινήσεων, ότι δηλαδή δεν πρόκειται για άλλον έναν καλά διαβασμένο ακτιβιστή αλλά για έναν σωστό επαγγελματία.
–Ξέρεις, εγώ αντιμετωπίζω διπλό στίγμα. Μέσα στην αστυνομία είμαι ομοφυλόφιλος και μέσα στην LGBT κοινότητα είμαι «μπάτσος». «Α, τι δουλειά κάνεις; Μπάτσος; Είσαι ρατσιστής, χρυσαυγίτης, φασίστας».
Mεταξύ άλλων, αναφέρει το παλληκάρι: 
— Ποια ήταν η πορεία σου στο Σώμα πριν βρεθείς στο Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας;

Το 2004 έδωσα πανελλήνιες, μπήκα στη Σχολή Αστυφυλάκων Ξάνθης, αποφοίτησα το ’06, υπηρέτησα ως αστυφύλακας στο Αστυνομικό Τμήμα Βύρωνα, μετά στο Τμήμα Ασφαλείας Βύρωνα, έπειτα έδωσα ξανά πανελλήνιες και μπήκα στη Σχολή Αξιωματικών, αποφοίτησα το ’12 και υπηρέτησα ως υποδιοικητής για δύο χρόνια στα Εξάρχεια. Είχα έντονη επαφή με χρήστες ναρκωτικών, sex workers, άτομα που πρόσκεινται ιδεολογικά στον ακροαριστερό χώρο, έπρεπε να διαχειριστώ άτομα που με μισούν επειδή είμαι αστυνομικός, που όταν τους μιλούσα με άλλη γλώσσα από αυτή που έχουν συνηθίσει, δεν το πίστευαν. Εκεί πήρα έντονα ερεθίσματα και άρχισα να κοντράρομαι με την κυριαρχούσα ιδεολογία της Αστυνομίας. Στη συνέχεια μετατέθηκα στο Αρχηγείο, στη Διεύθυνση Γενικής Αστυνόμευσης, που ήταν φυσικά τεράστια τιμή αλλά καθαρά γραφειοκρατική δουλειά που δεν μου έδινε κανένα κίνητρο. Έπαψα να εξυπηρετώ τον πολίτη και εγκλωβίστηκα σε ένα γραφείο.
— Συνέπεσε εκείνη η περίοδος με το coming out σου στην υπηρεσία;
Μέχρι πριν από 2 χρόνια ζούσα διπλή ζωή. Δεν τολμούσα να σκεφτώ ότι θα το πω σε άνθρωπο του περιβάλλοντός μου, ενώ βρισκόμουν σε μακροχρόνια σχέση, συγκατοικούσα με τον σύντροφό μου, ταξιδεύαμε μαζί, ζούσαμε μια εντελώς φυσιολογική ζωή που ήταν όμως κρυφή. Εννοείται πως οι φίλοι και η οικογένειά μου γνωρίζουν για μένα εδώ και πολλά χρόνια. Το εργασιακό περιβάλλον ήταν το τελευταίο προπύργιο.
— Πώς το πήρες απόφαση, όχι μόνο να το πεις αλλά να βγεις και μπροστά;

Αποδοχή. Το εντελώς αυτονόητο. Εγώ δεν είχα πρόβλημα να το πω, εκείνοι δεν ήθελαν να «προκαλώ». Στα πρώτα ανοίγματα δεν υπήρξε καμία αντίδραση. Το μεγάλο «μπαμ» έγινε το καλοκαίρι, όταν προκηρύχθηκε το Α’ Παγκόσμιο Συνέδριο ΛΟΑΔ Αστυνομικών στο Άμστερνταμ, υπό την αιγίδα της Ε.Ε. και τη διοργάνωση της Ολλανδικής Αστυνομίας. Συμμετείχαν 300 ΛΟΑΔ αστυνομικοί από 28 χώρες του κόσμου. Ήμουν ο μοναδικός Έλληνας που έκανε αίτηση συμμετοχής, αλλά το Αρχηγείο αρνήθηκε να εκπροσωπήσω την Ελληνική Αστυνομία στο συνέδριο. Έτσι πήρα την κανονική άδεια διακοπών μου και πήγα στο συνέδριο ως ατομική συμμετοχή – η διοργάνωση με δέχθηκε και χωρίς την επίσημη άδεια εκπροσώπησης. 300 αστυνομικοί, υψηλόβαθμοι με στολές να εκπροσωπούν περήφανοι τις χώρες τους, τι να λέμε τώρα. Εκεί είδα ότι υπάρχουν εθνικές ενώσεις ΛΟΑΔ αστυνομικών. Συζητήσαμε για τα ρατσιστικά εγκλήματα αλλά και για τις διακρίσεις που υφίστανται οι ΛΟΑΔ αστυνομικοί, ανοίξαμε μια μεγάλη ατζέντα. Το συνέδριο έκλεισε με συμμετοχή στο canal parade του EuroPride, όπου βρέθηκαν όλοι οι αστυνομικοί με τις στολές τους, εκτός από εμένα, την Ουγκάντα, το Πακιστάν και τη Σερβία.
— Επέστρεψες λοιπόν αποφασισμένος. Δεν είχες δεύτερες σκέψεις;
Εκεί έσπασαν τα πάντα μέσα μου. Δεν αισθανόμουν τίποτα, ήθελα να κάνω το αυτονόητο. Με τη λήξη του συνεδρίου, έγινε η γενική συνέλευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΛΟΑΔ Αστυνομικών (EGPA). Και πάλι έκανα αίτηση ως μεμονωμένο μέλος, αφού η συγκεκριμένη ένωση είναι «ομπρέλα» των αντίστοιχων εθνικών ενώσεων που στην Ελλάδα δεν διαθέτουμε. Έδωσα ομιλία και ομόφωνα οι υπόλοιπες 14 χώρες με ψήφισαν ως single member, αλλάζοντας το καταστατικό τους για να μπορώ να έχω δικαίωμα ψήφου και πλήρη ισοτιμία με τα υπόλοιπα μέλη.
— Χρειάστηκες ψυχολογική υποστήριξη από ειδικό εκείνη την περίοδο;
Έχω κάνει ούτως ή άλλως ψυχοθεραπεία με αστυνομικό ψυχολόγο, για να μπορέσω να αποφορτιστώ από όλα τα καθημερινά της δουλειάς. Όλοι οι αστυνομικοί πρέπει να κάνουν ψυχοθεραπεία. Κάνουμε ένα πολύ ψυχοφθόρο επάγγελμα, υπάρχουν ψυχολόγοι που πληρώνονται γι’ αυτό αλλά υπάρχει και το στίγμα τού ότι αν πάω σε ψυχολόγο είμαι τρελός, οπότε πηγαίνουν ελάχιστοι. 8.11.2016 Gay, λεσβίες, τρανς πρόσφυγες στην Αθήνα: Μια από τις πλέον «αθέατες», δραματικές όσο και ηρωικές πλευρές του προσφυγικού
— Έχεις, λοιπόν, 7 μήνες ως Αναπληρωτής Τμηματάρχης στο Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας. Σου αρέσει η δουλειά εκεί;
Τη λατρεύω. Έχω πάθος με αυτό που κάνω και δεν έχω σκοπό να φύγω ποτέ από αυτό το τμήμα.
— Πόσα άτομα το στελεχώνουν;
Έχουν συσταθεί δύο τμήματα, Αττικής και Θεσσαλονίκης, και παράλληλα λειτουργούν γραφεία ρατσιστικής βίας στις υπηρεσίες ασφαλείας της περιφέρειας. Στο Τμήμα της Αττικής δουλεύουμε 15 άτομα, όμως με το κομμάτι του ρατσισμού απασχολούνται περίπου οι μισοί. Οι υπόλοιποι διατίθενται στην προϊστάμενη υπηρεσία και ασχολούνται με αλλότρια καθήκοντα. Ακόμα κι εγώ ο ίδιος, μόνο 8 με 10 μέρες τον μήνα ασχολούμαι με τη ρατσιστική βία. — Αυτές τις 8 με 10 μέρες, πες μου ακριβώς ποια είναι τα καθήκοντα και οι αρμοδιότητές σας. Ο ρατσισμός, ως έγκλημα, καταγγέλλεται στα Τμήματα Ασφαλείας της κάθε περιοχής. Αν το έγκλημα είναι πολύ σοβαρό, θα το πάρουμε από το τμήμα όπου καταγγέλθηκε και θα το αναλάβουμε εμείς, όπως γίνεται και με τις υπόλοιπες κεντρικές υπηρεσίες ασφαλείας, τη δίωξη ναρκωτικών, το ανθρωποκτονιών, το διαρρηκτών, το οργανωμένο έγκλημα και τα υπόλοιπα.

Πηγή: www.lifo.gr

1 σχόλιο:

ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Συνολικές προβολές σελίδας

Αναγνώστες

Επικοινωνήστε μαζί μας στο: politisvaris1@yahoo.gr

Επικοινωνήστε μαζί μας στο: politisvaris1@yahoo.gr
politisvaris1@yahoo.gr

Blog Archive