Το ευτυχές μοντέλο της Βενεζουέλας! Γράφει ο ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖAΚΗΣ

«Βρέθηκα για λίγες ώρες στη μακρινή Βενεζουέλα, εκεί όπου ο λαός της Βενεζουέλας, μαζί βέβαια και με άλλους λαούς της Λατινικής Αμερικής έχουν δημιουργήσει ένα παράδειγμα όχι μόνο για τη Λατινική Αμερική, 

αλλά για τους λαούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που αγωνίζονται για δημοκρατία, για κοινωνική δικαιοσύνη και για δικαιώματα». Αλέξης Τσίπρας Πρωθυπουργός της Ελλάδας..

Οι αριστεροί -εκτός όλων των άλλων θεμάτων- είναι εθισμένοι στο να ασκούν κριτική και όχι να δέχονται, όπως επίσης στο να ξεχνούν, να διαγράφουν τις κουταμάρες που εκστομίζουν κατά καιρούς εν είδη βαθυστόχαστων και εμβριθών αναλύσεων. Μαζί με τον Πάπα διεκδικούν το αλάθητο και την αιώνια ασυλία απέναντι σε κάθε μπούρδα που έχουν υποστηρίξει. Την εποχή που ο Μαδούρο διαδεχόταν τον Τσάβες ο οποίος είχε αποκηρύξει τον πλούτο (εξαιρώντας την κόρη του η οποία σύμφωνα με την Diario las Americas διαθέτει περιουσία η οποία αγγίζει τα 4,2 δις σε τράπεζες της διεφθαρμένης Αμερικής και της Ανδόρας), σύσσωμη η εγχωρία ανανεωτική Αριστερά (βλ ΣΥΡΙΖΑ) σε επαναστατικό οίστρο, συγκινημένη και δακρύζουσα προέβαινε σε εμπνευσμένες δηλώσεις υπέρ της ακαταμάχητης γοητείας του βενεζουελάνικου  μοντέλου διακυβέρνησης στο οποίο «αγωνίζονται για ένα αντι-νεοφιλελεύθερο, αντικαπιταλιστικό και σοσιαλιστικό μέλλον»…  

Σήμερα που το μοντέλο βρίσκεται σε πλήρη κατάρρευση οδηγώντας  έναν ολόκληρο λαό στους δρόμους σε απόγνωση, εδώ στην Ελλάδα για μιαν ακόμα φορά δεν υπάρχει αριστερή ντροπή. Μια φράση συγγνώμης και αυτοκριτικής, μια φράση συμπάθειας στον σκληρά δοκιμαζόμενο από την πείνα και την πλήρη εξαθλίωση λαό, μια καταγγελία ενάντια στο γελοίο φορτηγατζή δικτατορίσκο του οποίου έπλεκε το εγκώμιο και με τον οποίο αντάλλασε επαναστατικούς εναγκαλισμούς ο πρωθυπουργός της χώρας μας, κος Τσίπρας. Ο Μαδούρο αποτελούσε πρότυπο ηγέτη για τον πρωθυπουργό μας και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι δηλώσεις θαυμασμού και συμπαράστασης στον δικτάτορα και στην δικτατορία του είναι πολλές και γνωστές.  Και επιτρέψατέ μας, παρακαλώ, να διαθέτουμε τη στοιχειώδη ικανότητα να ξεχωρίζουμε τις δικτατορίες από τις δημοκρατίες.

Τώρα κλείστε τα μάτια και φανταστείτε τι θα γίνονταν, αν ο αρχηγός για παράδειγμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε τις αντίστοιχες με τον πρωθυπουργό της χώρας, χαιρετούρες και εναγκαλισμούς μ’ έναν αντίστοιχο δεξιό Μαδούρο. Κάπου έχουμε ξεπεράσει τα όρια του γελοίου. Κάπου έχουμε υπερεκτιμήσει τις αντοχές της λογικής. Φανταστείτε απλώς χάριν ψυχαγωγίας, τι θα χαμό θα ξεσήκωναν όλοι αυτοί οι υψιπετείς  και πλήρους επάρκειας θεωρητικοί του αντιμνημονιακου αγώνα, τύπου Καρανίκα, που ψηφίζουν τυφλά τα απεχθέστερα των μνημονίων, όλοι αυτοί οι υποστηριχτές των πιο στυγνών δικτατοριών που τις παρουσιάζουν ως μοντέλα διακυβέρνησης.

Απλά να θυμίσουμε στα χρόνια της αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, τι δήλωνε στην εφημερίδα Αυγή, ο Κώστας Ήσυχος, υπεύθυνος για την Εξωτερική και Αμυντική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ:

«Οι κοινωνικές και οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς στη χώρα μας θα συνεχίσουν την αλληλέγγυα πολιτική και δράση τους, έτσι ώστε η Βολιβαριανή διαδικασία να ενδυναμωθεί, όπως εξ άλλου οι υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, οι οποίες επίσης αγωνίζονται για ένα αντινεοφιλελεύθερο, αντικαπιταλιστικό και σοσιαλιστικό μέλλον».

Πρόκειται για ένα από τα δεκάδες τσιτάτα υποστήριξης των μελών της σημερινής κυβέρνησης. Άραγε, υπάρχει μια δήλωση καταδίκης για το καθεστώς μετά τις πρόσφατες πάνδημες διαδηλώσεις του λαού της Βενεζουέλας ή η ντροπή  παραμένει άγνωστη έννοια  για την εγχώρια επαναστατική Αριστερά; Τι λέει επ’ αυτού ο κύριος Μυταφίδης;