Ενοχλήθηκε το κομμούνι, επειδή βγαίνουν ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ στη φόρα;

«Ο Άρης Βελουχιώτης αποτελεί στίγμα δια την νεώτερη ιστορία του ανθρωπίνου γένους, επειδή υπήρξε το εγκληματικώτερο στοιχείο, εξ όσων η Φύσις δημιούργησε μέχρι σήμερον...».
Ο Ευστ. Θεοδωρόπουλος, εις την σελίδα 251 του βιβλίου του «Έγκλημα και Προδοσία του Κ. Κ. Ε.», αφού αναφέρεται εις τον χαρακτήρα του «Άρη Βελουχιώτη» και περιγράφει την δράση του, συνοψίζει εις δύο μόνον φράσεις το ποιόν και την εικόνα του ανθρώπου, γράφων:
«Ο Άρης Βελουχιώτης αποτελεί στίγμα δια την νεώτερη ιστορία του ανθρωπίνου γένους, επειδή υπήρξε το εγκληματικώτερο στοιχείο, εξ όσων η Φύσις δημιούργησε μέχρι σήμερον...»....

Ενοχλήθηκε το κομμούνι, επειδή βγαίνουν ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ στη φόρα; 
Και δεν του άρεσε η πηγή;
Ας διαβάσει-αν του επιτρέπουν από τον περισσό- τι λέει ενα από τα συντρόφια, που αηδίασε από τη διεστραμμένη πουστάρα βελουχιώταινα και τα εγκλήματά της...
«Πράγματι, ο κομμουνιστής Σαράντης Πρωτόπαπας («Γιώργης Κικίτσας»), εις δοθείσα συνέντευξη του προς την εφημερίδα «Αυγή», της 3ης Ιανουαρίου 1982, αποκαλύπτει ότι:
«Τον Σεπτέμβρη του 1943, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κ.Κ.Ε., σε ιδιαίτερη συζήτηση για τον Άρη είπε ότι είναι πότης» (σ.σ. ο πίνων οινοπνευματώδη εις ικανή ποσότητα, μέθυσος).

Ο Θανάσης Κλάρας ήταν μέθυσος από νεαρότατης ηλικίας. Όπως δε αναγράφεται εις το περιοδικό «Έψιλον» της 18ης Ιουνίου 1996, ούτος «εις ηλικία 18 ετών μαθαίνει να πίνει το ούζο με το τάσι (πλατύστομο κύπελλο)».

Μάλιστα, ο Τρύφων Παπαθανασίου, αναφερόμενος εις την εκτέλεση του 14χρονου υιού του γαιοκτήμονα Νικολάου Μαραθέα, Γεωργίου, γράφει εις την σελίδα 18 του βιβλίου του «Η μαύρη βίβλος των εγκλημάτων του Ε.Α.Μ.», τα ακόλουθα:

«Βραδύτερα, τον υιό Μαραθέα εκτέλεσε μόνος του ο Άρης Βελουχιώτης, εις στιγμές διασκεδάσεως και κατόπιν αγρίας ουζοποσίας. Διότι, ο εκλεκτός αυτός καπετάνιος του Ε.Α.Μ.-Ε.ΛΑ.Σ. έπινε το ούζο με το τσουκάλι» (Αξιωματικός Π.Ν. Χαράλαμπος Λύρας - «Ελεύθερη Ώρα» 30ής Ιουνίου 1981).

Φαίνεται ότι η «αγρία ουζοποσία» είχε ως αποτέλεσμα, λόγω και της υφισταμένης λειτουργικής ανεπαρκείας του και εν συνδυασμό μετ' αυτής, να καταληφθεί ο «Άρης Βελουχιώτης» υπό σαδιστικού παροξυσμού και να προβεί εις την θανάτωση του 14ετούς Γεωργίου Μαραθέα.

Επί του ιδίου θέματος γράφει και ο εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε. εις την Κεντρική Επιτροπή του Ε.ΛΑ.Σ., ο Υπολοχαγός Φοίβος Γρηγοριάδης («Φώτης Βερμαίος»), εις το ιστορικόν ανάγνωσμα του, υπό τον τίτλο «Από τις σφαγές του Άρη Βελουχιώτη, ως τις νάρκες του συμμοριτοπολέμου» εις την εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» της 6ης Απριλίου 1975, τα εξής:

«Μήνα ολόκληρο και παραπάνω μετά την απαγωγή, θα αφήσει το ένα. Το άλλο παιδί, ποτέ δεν θα το δει η συφοριασμένη μητέρα του. Πολύ αργότερα - άλλους δύο μήνες και παραπάνω - θα γίνει γνωστό το τέλος του: Το σκότωσε ο Βελουχιώτης κοντά στο χωριό Κολοκυθιά, κατά τις 20 Αυγούστου. Γιατί η τόση και τόσο αδικαιολόγητη θηριωδία; Η απαράδεχτη εξήγηση, θα δώσει λαβή φρικιαστικών υπονοιών αργότερα σε αρκετά κομματικά στελέχη:

Αν ήταν για αντίποινα, έπρεπε να το πει.

Όχι. θα τον έπιασε κανένας σαδιστικός παροξυσμός. Ό,τι και αν ήταν, το έγκλημα έβαλε την σφραγίδα του, στην πρώτη «δράση» της πρώτης ομάδας του Ε.Λ.Α.Σ.».

Δια την ροπή του «Άρη Βελουχιώτη» εις την ουζοποσία γράφει και ο «Νικηφόρος» (Δημήτριος Δημητρίου), εις την σελίδα 128 του βιβλίου του «Η κατοχή στα βουνά της Ρούμελης», τα εξής:

«Ο Άρης έπνιγε καμιά φορά τη θλίψη του στο πιοτό, αλλά χωρίς να φανεί μεθυσμένος».

η συνέχεια εδώ: http://ellas.pblogs.gr/2007/11/h-alhthinh-toy-istoria-arhs-beloyhiwths-b-m-e-r-o-s.html ...αν αντέχει και αν του επιτρέπουν να ξεσταβωθεί.

Ως τότε... https://youtu.be/onsga5KnF-k?t=5 

gala nos