Αναξιολόγηση. Γράφει ο Θάνος Παπανικολάου

Εδώ και μέρες, επειδή πάντα μου άρεσε η πολιτική, στα διαλείμματα μου στο στούντιο, ετοιμάζω το τσάι μου και χαζεύω έγκριτα sites εντός και εκτός συνόρων, με φόντο την περιβόητη αξιολόγηση. Και έχω μερικές σκέψεις μου να μοιραστώ μαζί σας, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως: «Αξιολόγηση»...

Καταρχήν σε ότι φορά την τυπική γνωριμία μας με τη λέξη αυτή, να θυμηθούμε πως είναι ένα ουσιαστικό, θηλυκού γένους. Κι εγώ σε όποια εξίσωση της ζωής συναντώ θηλυκά δεδομένα, πονηρεύομαι και πορεύομαι εν εγρηγόρσει.

Μετέπειτα, ας κάνουμε την προσπάθεια να δώσουμε έναν ορισμό του τι είναι, βρε παιδάκι μου, αυτή η ρημάδα η «αξιολόγηση»;

«Αξιολόγηση«, λοιπόν, είναι η διαδικασία του να εντοπίσει κάποιος τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία σε κάποιον ή σε κάτι και μετά, να κρίνει παράλληλα με βάση αυτά τα στοιχεία, την επίδοση, την αποτελεσματικότητα ή την αξία του, ειδικά σε σύγκριση με άλλους ανθρώπους ή άλλα πράγματα.

Και έρχεται αυτός ο τόσο απλός συλλογισμός, ειδικά στο τελευταίο μέρος του, να με ισοπεδώσει. Γιατί το πρόβλημα στη δική μας περίπτωση ξεκινά, όταν αρχίσει αυτό το «η σύγκριση με άλλους ανθρώπους και άλλα πράγματα.»Και εξηγούμαι:

Στις σύγχρονες, άγριες, ταχύτατες και μηδενικά ευαίσθητες ανταγωνιστικές εποχές που ζούμε, περιπλανιόμαστε κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη της ιεράρχησης των 4 λέξεων (και των αντιθέτων τους) που ορίζουν την κατεύθυνση του σημερινού μας ευρωπαϊκού κοινωνικού ορίζοντα.

ΘΕΛΩ ή ΔΕ ΘΕΛΩ
ΠΡΕΠΕΙ ή ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ
ΜΠΟΡΩ ή ΔΕ ΜΠΟΡΩ
ΑΝΤΕΧΩ ή ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ

Ο οδικός χάρτης λοιπόν μιας σύγχρονης δυτικοευρωπαϊκής δημοκρατικής χώρας, βασίζεται στο πως χρησιμοποιεί τα παραπάνω υλικά οικονομικοπολιτικού προσανατολισμού, στο μίγμα της. Παράδειγμα:

Η Ιταλία είπε ξεκάθαρα κάνοντας τη δική της αξιολόγηση. Εγω ΘΕΛΩ την αυτοκινητοβιομηχανία μου ανέπαφη ως κύκλο εργασιών, αλλά ΔΕ ΜΠΟΡΩ μόνη ως οικονομία να το αντέξω αυτό. Έτσι, ήρθαν Τεξανοί, Άραβες και Κινέζοι επενδυτές (κάτι αδιανόητο για τη νοοτροπία της χώρας πριν λίγα χρόνια) οι οποίοι ήδη παρεμβαίνουν ενεργά στο αισθητικό και όχι μόνο κομμάτι αυτού του σημαντικού για την ανάπτυξη της τομέα. Στην ουσία, έχασαν κάτι από την αυτάρκεια τους για να κερδίσουν κάτι άλλο από την εξωστρέφεια τους. Αξιολόγησαν τα δεδομένα τους και είπαν κοινώς:

ΘΕΛΩ ή ΔΕ ΘΕΛΩ
ΠΡΕΠΕΙ ή ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ
ΜΠΟΡΩ ή ΔΕ ΜΠΟΡΩ
ΑΝΤΕΧΩ ή ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ

Στα ίδια βήματα, η Ιρλανδία με την ανάπτυξη της εκμετάλλευσης του ορυκτού της πλούτου, η Ισπανία που έκανε τεράστια βήματα εξαγωγών στον τομέα ένδυσης και στην ενεργειακή αυτονομία της κλπ κλπ κλπ, πολλά πολλά παραδείγματα, που με ένα ελάχιστο σερφάρισμα στο διαδίκτυο, θα βρείτε άπειρα στοιχεία για να ενημερωθείτε και να εντυπωσιαστείτε σε μερικές περιπτώσεις.

Το βέβαιο είναι πως όλα τα παραπάνω προέκυψαν, μετά από σοβαρή ενδοσκόπηση και αξιολόγηση των ίδιων των κυβερνήσεων, των ίδιων των κοινωνιών. Με βάση τον παραπάνω μπούσουλα που σας έχω πρήξει να τον επαναλαμβάνω:

ΘΕΛΩ ή ΔΕ ΘΕΛΩ
ΠΡΕΠΕΙ ή ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ
ΜΠΟΡΩ ή ΔΕ ΜΠΟΡΩ
ΑΝΤΕΧΩ ή ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ

Στη δική μας περίπτωση λοιπόν, επειδή ως γνωστόν γνωρίζουμε τα πάντα καλύτερα από τον καθένα, κάναμε μία και μόνο βασική αλλαγή στον παραπάνω οδηγό πλεύσης για μια υγιή αξιολόγηση. Αλλάξαμε το διαζευκτικό ήτα με το και… Κι έτσι, εδώ και πολλά χρόνια ,κάνουμε αυτή την τόσο επίπονη και ουσιαστική διαδικασία για τη ζωή μας, με το εξής ΜΟΝΑΔΙΚΟ μοντέλο:

ΘΕΛΩ και ΔΕ ΘΕΛΩ
ΠΡΕΠΕΙ και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ
ΜΠΟΡΩ και ΔΕ ΜΠΟΡΩ
ΑΝΤΕΧΩ και ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ

Αποτέλεσμα:

Δειλία, Αναποφασιστικότητα, Μηδενική διορατικότητα, Στρουθοκαμηλισμός, Κύκλος γύρω από τον εαυτό μας, Αποκοπή από τα διεθνή περιβάλλοντα.

Για να τελειώνουμε:

Η αξιολόγηση θα κλείσει, όπως κλείνει κάποιος σιγά – σιγά τη βαλβίδα στη φιάλη του οξυγόνου.
Θα κλείσει ως ένας ηρωικός ακόμα οικονομικός θάνατος των Ελλήνων, από τους αυταρχικούς, αδιάλλακτους, ανεπαρκείς να κατανοήσουν την ιδιαιτερότητα αυτής της υπέροχης ηλιόλουστης χώρας, Ευρωπαίους μισανθρώπους.

Απλά και ήσυχα θα κλείσει ως… ΑΝΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Και σε αυτό φταίει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ο πολιτικός αεροδιάδρομος, πάνω στον οποίο έμαθαν οι κυβερνήσεις από το 81 και μετά να πιλοτάρουν τη χώρα..

Ο Ηράκλειτος έλεγε «Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του..»

Στην Ελλάδα έζησε… Κάτι θα ήξερε…