185 ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΜΑΣ-ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ- ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΗ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΛΕΕΙ: «ΕΓΩ ΔΙΑΦΩΝΩ, ΔΕΝ ΝΟΜΟΘΕΤΩ». Του Γιώργου Φλωρά

ΑΣ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. 
Στις 29/4/2014 έγινε συζήτηση στην Βουλή για το θέμα της Συνδρομής των Επιμελητηρίων. Διαβάστε τα πρακτικά και θα δείτε ότι η Χώρα είναι πλέον ο Στουρνάρας, ο άνθρωπος του ΣΕΒ, ο οποίος γράφει στα @#$%@#$ του τους Βουλευτές. Δεν έχει σημασία αν συμφωνούμε με το θέμα της συζήτησης (συνδρομή στα Επιμελητηρια). Σημασία έχει ότι πλέον δεν νομοθετεί η Βουλή αλλά ο εντεταλμένος του ΣΕΒ, με βάση τις εντολές που λαμβάνει. Σύμφωνα με τον Στουρνάρα, ότι ψηφίστηκε έως σήμερα, ακόμα και αν το θελήσουν 300 βουλευτές, ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ, αν αυτός διαφωνεί (δηλαδή ο ΣΕΒ).

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΙΕ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΚΗ΄ Τριτη,29 Απριλίου 2014
Αθήνα, σήμερα στις 29 Απριλίου 2014, ημέρα Τρίτη και ώρα 18.10΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Ε΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΙΩΑΝΝΗ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Δριβελέγκας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση....

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Κι εμείς ευχαριστούμε.
Ολοκληρώνουμε με τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο των Ανεξάρτητων Δημοκρατικών Βουλευτών κ. Ανδρέα Λοβέρδο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χρόνια πολλά.
Παίρνω, λοιπόν, το λόγο σήμερα, γιατί χθες δεν μίλησα, κύριε Υπουργέ, για να στηρίξω δύο τροπολογίες. Είμαστε εκατόν ογδόντα πέντε Βουλευτές για την ακρίβεια, συν τους Βουλευτές του ΚΚΕ τους οποίους δεν επικαλούμαι καθώς δεν συνυπογράφουν με άλλους –δεν θα ήταν αντίθετοι όμως- που έχουμε υπογράψει μια τροπολογία κατά της ρύθμισης πράξης νομοθετικού περιεχομένου, την οποία φυσικά ενσωμάτωσε η Βουλή με νόμο τον Ιανουάριο του 2013, εάν δεν κάνω λάθος. Με αυτήν καταργείται η υποχρεωτικότητα της εγγραφής των επιχειρήσεων στα κατά τόπους επιμελητήρια. Η εγγραφή είναι σήμερα υποχρεωτική και με αυτήν την παρέμβαση καθίσταται προαιρετική.
Εάν συζητήσεις το θέμα με ανθρώπους που δεν ξέρουν, θα ακούσεις μια σειρά από επιχειρήματα που θα σου φαίνονται λογικά. Θα σου πει δηλαδή ένας καλοπροαίρετος συζητητής, γιατί να είναι υποχρεωτική η εγγραφή και να μην είναι προαιρετική; Άλλωστε, προϋπόθεση κάθε συλλογικότητας σε ένα δημοκρατικό καθεστώς πρέπει να είναι αυτό. Και αρχίζει μια συζήτηση.
Έχω υπογράψει και εγώ, αλλά έχω τη δυνατότητα και την ευκαιρία να πάρω το λόγο, γιατί το θέμα των Επιμελητηρίων το προσέχω από το 1997, όταν έκανα μια διάλεξη ενώπιον του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Στεφανόπουλου.
Είμαι εξοπλισμένος, λοιπόν, με τα επιχειρήματά μου, κύριε Υπουργέ, για να υποστηρίξω μια τροπολογία την οποία θεωρώ ότι πρέπει να δεχθείτε.
Το πρώτο επιχείρημα υπέρ αυτής της προαιρετικότητας εδράζεται σε ψευδο-νεοφιλελεύθερα επιχειρήματα.
Ας πούμε σου λέει «η συλλογικότητα, αν είναι προαιρετική, προσδίδει δύναμη σε αυτούς που εθελουσίως συνενώνονται να κάνουν πράγματα που είναι χρήσιμα για το χώρο τους και αν οι περισσότεροι δεν πάνε, κάτι δείχνει αυτό για τη συλλογικότητα, ή είναι εμπόδιο εισόδου στην αγορά».
Απαντάω. Υπάρχει ένα συγκριτικό επιχείρημα που είναι κωμικό, αν το εντάξεις μέσα στη συζήτηση, δηλαδή προσδίδει κωμικότητα στην επιλογή. Έχουμε ένα καθεστώς αδειοδοτήσεων που ακόμα δεν έχει αλλάξει. Θέλω να δω το σχέδιο νόμου που κατέθεσε ο κ. Χατζηδάκης, αν είναι καλό θα το επαινέσω, αν δεν είναι -ως συνήθως τα δικά του νομοσχέδια δεν είναι- θα του ασκήσω κριτική.
Εν πάση περιπτώσει, αυτό το θέμα των επιμελητηρίων ψηφίστηκε το 2013 -αρχές Γενάρη- και είχε ενσωματωθεί στο δικαιικό μας σύστημα με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου το Δεκέμβριο του 2012, αν δεν έγινε και νωρίτερα, σε αυτό δεν είμαι αυτήν τη στιγμή απολύτως ενήμερος.
Ενώ διατηρείται το καθεστώς των αδειοδοτήσεων ακόμα και σήμερα – ξαναλέω ότι μένει να δούμε τη νομοθετική πρωτοβουλία του κ. Χατζηδάκη- παραμένει αυτό που είναι, φαύλο, γραφειοκρατικό και πρόξενο καθυστερήσεων ενός, δύο, τριών, τεσσάρων ετών, για να ενταχθεί κανείς στην επιχειρηματικότητα -δηλαδή το καθεστώς σήμερα αποκλείει την ένταξη στην επιχειρηματικότητα- σπεύδεις να καταργήσεις κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ απλό νομοθετικά, αλλά στην πράξη παράγει πάρα πολλά προβλήματα στα οποία θα αναφερθώ. Συγκριτικά δηλαδή επιλέχθηκε το εύκολο και το δύσκολο είναι ακόμα σε εκκρεμότητα.
Όμως, πιστεύω ότι και κατ’ ουσίαν είναι λανθασμένη η παρέμβαση αυτή που έκανε η Κυβέρνηση και στη συνέχεια η Βουλή και πρέπει να το δείτε.
Οι σύμβουλοι του κράτους για την οικονομία, κυρίες και κύριοι, είναι τα επιμελητήρια. Αυτός είναι ο σκοπός βάσει του οποίου καθορίστηκαν ως νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου εδώ και δεκαετίες. Είναι σύμβουλοι του κράτους. Αυτά είναι τα βασικά τους καθήκοντα. Δευτερευόντως είναι όχι αμιγώς συνδικαλιστικά, αλλά οιονεί συνδικαλιστικά όργανα. Μπορεί να είναι και συνδικαλιστικά όργανα. Στην πράξη είναι αλήθεια ότι έχουν παρεκτραπεί πολλές φορές σε ρόλο συνδικαλιστικών οργάνων, αλλά η λειτουργία τους, αυτή που ο νομοθέτης έχει επιλέξει και επί δεκαετίες αυτή νομοθετικά συντηρεί, είναι να είναι σύμβουλοι του κράτους, να βοηθούν όλες τις κυβερνήσεις για το καλό της κοινωνίας, της επιχειρηματικότητας, των εργαζόμενων, δηλαδή για το δημόσιο συμφέρον.
Αν καταργηθεί αυτή η υποχρεωτικότητα, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο χώρος θα συρρικνωθεί σε βαθμό τραγικό. Αν σήμερα, χθες, αύριο πεις σε ένα συμπολίτη μας ότι αν θέλει εντάσσεται, αν δεν θέλει, δεν εντάσσεται, παρ’ ότι η συνδρομή είναι μικρή, θα προσπαθήσει να την αποφύγει. Χθες, σήμερα, αύριο οι συλλογικότητες δεν είναι απολύτως επιθυμητές. Είναι περιθωριακά επιθυμητές.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Λέω, λοιπόν, προσπαθώντας να βρω και πάλι τον ειρμό των σκέψεών μου, ότι καταδικάζεις κάτι να μαραζώσει, χωρίς να έχεις σκεφθεί με τι θα το αντικαταστήσεις. Απλώς λες ότι η προαιρετικότητα είναι καλό και η υποχρεωτικότητα είναι εμπόδιο. Αυτό δεν προκύπτει ως αδιάψευστο συμπέρασμα από τον έλεγχο της πραγματικότητας. Λένε κάποιοι ότι αυτού του είδους η υποχρεωτική συλλογικότητα έχει οδηγήσει σε εταιρείες που πραγματικά δεν υπάρχουν, που έχουν επικεφαλής που είναι πρόεδροι επιμελητηρίων κ.ο.κ..
Εγώ γνωρίζω, κύριε Υπουργέ, όλα τα επιμελητήρια της χώρας. Τα έχω επισκεφθεί όλα ή αν όχι όλα, σχεδόν όλα. Έχω απόλυτη εικόνα. Υπάρχουν επιχειρηματίες παραδειγματικοί που στο υπόλοιπο του χρόνου τους ασχολούνται με τις συλλογικότητες στις οποίες κοινωνικά είναι ενταγμένοι και τα πάνε και καλά. Και αυτοί είναι από τους πρώτους που λένε ότι έχετε άδικο. Και μάλιστα λένε ότι εσείς προσωπικά θεωρείτε ύψιστο εμπόδιο για την ένταξη στην επιχειρηματικότητα τη μικρή συνδρομή η οποία έχει προβλεφθεί.
Πιστεύω, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, μαζεύοντας τα επιχειρήματά μου λόγω της επιμονής του κυρίου Προέδρου, ότι θα καταργήσουμε στην πράξη ένα θεσμό που έχει και καλά παραδείγματα και που μπορεί να γίνει πολύ καλύτερος για να τον αντικαταστήσουμε με προαιρετικότητες κατά βάση κομματικές. Αυτό θα γίνει.
Θα έχουμε, ανάλογα με τη δύναμη των κομμάτων και τις πολιτικές τους αποφάσεις, κομματικά συνδικάτα που θα βαφτίζονται με τον τίτλο του επιμελητηρίου. Θα είναι όσα και τα κόμματα ή και πολύ περισσότερα από αυτά. Το καθένα θα λέει αυτά που θέλει. Μεταφέρετε το χώρο του άγονου συνδικαλισμού και εκεί, διότι η μόνη αντιπρόταση για το τι θα γίνει εάν αυτά μαραθούν και εκλείψουν είναι ότι θα βρεθούν κάποιοι άνθρωποι, που θα λένε «τι ώρα είναι;», «πότε;», «οσονούπω», «διά τούτο λέγω», δηλαδή επιχειρήματα όλα στον αέρα, που στη βάση τους έχουν νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές αναφορές ή –για να το πω καλύτερα- ιδεολογήματα, γιατί ιδεολογήματα είναι.
Πιστεύω ότι αυτή η απόφαση που έχουμε πάρει είναι βιαστική. Το θέμα πρέπει να το ξαναδούμε και εσείς ως Υπουργός, που είστε μάλιστα εξωκοινοβουλευτικός, έχετε μία υποχρέωση να σκεφτείτε λιγάκι δημιουργικά. Είμαστε διακόσιοι Βουλευτές. Εκατόν ογδόντα πέντε έχουμε υπογράψει και κάποιοι άλλοι δεν υπογράφουν για λόγους τακτικής, αλλά είναι στο πλαίσιο. Φέρνετε στα όρια -και τα ξεπερνάτε- τη λεγόμενη «νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης». Εάν το Προεδρείο είναι του κ. Καλαντζή –ο κ. Καλαντζής έχει υπογράψει- και επιτρέψει να γίνει ψηφοφορία, θα ηττηθείτε. Το Σώμα από όλες τις πλευρές του σας λέει: Δεν θέλουμε να το κάνουμε αυτό. Δεν θέλουμε να ανατρέψουμε μία λογική δεκαετιών. Θέλουμε να διατηρηθούν τα όρια ανάμεσα στη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και αυτή των Βουλευτών. Σας ζητάμε να το ξαναδείτε. Έχετε μέχρι αύριο καιρό να το υιοθετήσετε γιατί είναι πρωτοφανές αυτό που έχει συμβεί. Δεν ξέρω ποιος συνάδελφος το είπε, αλλά όποιος το είπε έχει δίκιο. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό και δεν είναι κάτι για το οποίο μπορεί να πει κανείς ότι γίνεται από λαϊκισμό. Δεν είναι μία αύξηση, μία άρνηση σε μία συνταξιοδοτική μείωση, όπου οι πιο πολλοί θα πουν «όχι» απευθυνόμενοι και στα εκλογικά τους σώματα.
Εδώ είναι κάτι που δεν αφορά κρατικές δαπάνες. Είναι κάτι το οποίο σας το ζητούν όλες οι πτέρυγες της Βουλής -από το κυβερνών κόμμα υπάρχουν εξήντα επτά υπογραφές στο κείμενο αυτό- και η άρνησή σας θέτει ζήτημα και συνταγματικό.
Έχετε τυπικά δικαίωμα να αρνηθείτε και ο Προεδρεύων, εάν δεν είχε υπογράψει ή εάν εν πάση περιπτώσει θέλει να ακολουθήσει τα μέχρι σήμερα συμβαίνοντα, μπορεί να πει «ο Υπουργός δεν το δέχεται, δεν μπαίνει σε ψηφοφορία». Τι θα γίνει εάν η Βουλή σηκωθεί και σας πει «ψηφοφορία»; Είμαστε τα δύο τρίτα της Βουλής. Αυτό πρέπει να σας οδηγήσει στο να το σκεφτείτε. Δεν θέλουμε να ξεπεράσουμε εμείς τα όρια. Να μην τα ξεπεράσετε όμως και εσείς, γιατί αν αρχίσουμε και ανταλλάσσουμε επιχειρήματα, τα όρια έτσι όπως είναι διαγεγραμμένα νομίζω ότι δεν σας συμφέρουν. Είστε εξωκοινοβουλευτικός Υπουργός, οι υπόλοιποι είμαστε Κοινοβουλευτικοί και σας θέτουμε ένα θέμα με αρκετή ευγένεια. Σας ζητούμε να το δείτε. Έχετε μέχρι αύριο καιρό να το σκεφτείτε.
Δεν συμφωνώ με ακραίες τάσεις. Συμφωνώ, επιδιώκω και θα το πετύχουμε αυτό που λέμε να γίνει πράξη. Αν μάλιστα είχαμε τη δυνατότητα να συζητήσουμε, χωρίς να μας πιέζει ο χρόνος, το άλλο θέμα, που είναι το θέμα του σημερινού σχεδίου νόμου, θα είχαμε και άλλα επιχειρήματα να σας καταθέσουμε. Θα σας παρακαλέσω να το δείτε απόψε και αύριο να τιμήσετε την Εθνική Αντιπροσωπεία με τη δική σας αποδοχή.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ (Υπουργός Οικονομικών): Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ (Υπουργός Οικονομικών): Άκουσα πολλούς συναδέλφους Βουλευτές να λένε για την άρση της υποχρεωτικότητας των επιμελητηρίων. Δεν είναι της δικής μου αρμοδιότητας, αλλά του Υπουργείου Ανάπτυξης. Πέρα, όμως, από τα επιχειρήματα που είναι ότι σε καμμία σχεδόν χώρα του κόσμου δεν είναι υποχρεωτική η εγγραφή…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Σε πολλές είναι.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ (Υπουργός Οικονομικών): Σε πολύ λίγες χώρες.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Στις περισσότερες.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ (Υπουργός Οικονομικών): Υπάρχει, όμως, ένα επιχείρημα ουσίας γιατί δεν πρέπει να γίνει αυτό. Η άρση της υποχρεωτικότητας ήταν προαπαιτούμενο και το ψήφισε η ελληνική Βουλή, προκειμένου να πάρουμε μία σημαντική δόση με βάση το ν.4111/2013. Όταν, λοιπόν, ψήφισε τότε η ελληνική Βουλή, όταν υπέγραψα και εγώ και ο Πρωθυπουργός για να πάρουμε αυτή τη δόση, πώς είναι δυνατόν να έρθουμε σήμερα και να το πάρουμε πίσω; Είναι σαν να κοροϊδεύουμε.
Δυστυχώς, πέρα από τα επιχειρήματα για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική η συμμετοχή, υπάρχει εδώ ένας λόγος ουσίας, το γεγονός ότι έχουμε υπογράψει και έχουμε πάρει χρήματα γι’ αυτό. Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να το κάνω αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Κύριε Υπουργέ…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Όχι, κύριε Λοβέρδο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Έχω το δικαίωμα να πω μία λέξη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Όχι, όχι, θα μιλήσω και εγώ.
Κύριε Υπουργέ, παρά την εμπειρία που έχετε, ακούστε και μας. Δεν διαφωνώ ότι όταν βάζουμε μία υπογραφή, ιδιαίτερα ως ένα υπεύθυνο κράτος, πρέπει να την τιμούμε, άσχετα με το ποιος είναι κυβέρνηση. Το κράτος δεν σταματάει όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις. Όμως, όταν διαπιστώνουμε ότι κάτι δεν είναι σωστό, έχουμε και τα επιχειρήματα να τους πείσουμε όλους.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Πάντως η υπογραφή του κ. Στουρνάρα δεν είναι πάνω από το Σύνταγμα.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, δεν θα πάρω το λόγο αύριο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Ορίστε, κύριε Λοβέρδο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Σε αυτό που λέτε έχετε τυπικά δίκιο. Όμως, όλοι ξέρουμε ότι εκείνη η πράξη νομοθετικού περιεχομένου και ο μετέπειτα νόμος εμπεριείχαν σειρά ρυθμίσεων, μία των οποίων ήταν αυτή.
Επειδή το θέμα δεν συνδέεται με τα δημόσια οικονομικά, επειδή δεν έχει καμμία σχέση με τις δαπάνες του δημοσίου, επειδή το θέμα επιδέχεται συζητήσεως στη βάση της άποψης που ανέφερε και ο κ. Πρόεδρος, τότε, αν κάτι αποδεικνύεται λάθος ή το βλέπουμε λάθος, μπορούμε να το ξανασυζητήσουμε.
Θα με ενδιέφερε να άκουγα από την πλευρά σας –δεν το άκουσα όμως- ότι είναι ένα θέμα που θα συζητήσετε και θα επανέλθετε. Εσείς το κλείνετε, σαν να είστε εσείς ο φορέας της άποψης ότι είναι ένα εκ των μειζόνων θεμάτων που ρυθμίζει την πορεία της χώρας. Δεν είναι έτσι. Αν το θεωρείτε έτσι, κάνετε λάθος και είστε υποχρεωμένος να πείτε ποια είναι τα επιχειρήματά σας. Δεν είναι έτσι!
Εγώ σέβομαι αυτό που λέτε, ότι την υπογραφή μας δεν την αθετούμε και δεν κάνουμε λαθροχειρίες, λέμε τη μία μέρα «ναι» και την άλλη «όχι» με κάλπικες, κρυφές ή καλυμμένες ψηφοφορίες. Δεν σας λέω αυτό. Σας λέω ότι έχετε το περιθώριο γιατί η τροπολογία των διακοσίων Βουλευτών έχει κατατεθεί εδώ και καιρό.
Έχετε το περιθώριο, αν το πιστεύετε, να πείτε ότι αυτό ήταν ένα λάθος, δεν έχει καμμία επιρροή στα δημόσια οικονομικά, δεν σχετίζεται με την ανάπτυξη, θα κάνει κακό και υπό την έννοια αυτή το ξανασυζητάτε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Λοιπόν, ολοκληρώσαμε. Ολοκληρώσατε, κύριε Λοβέρδο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ (Υπουργός Οικονομικών): Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, αλλά να τελειώσουμε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ (Υπουργός Οικονομικών): Μιας και με ρωτάτε, πιστεύω ότι δεν πρέπει να αρθεί, διότι για ποιο λόγο να πρέπει να είναι υποχρεωτική η συμμετοχή; Τα επιμελητήρια θα μπορούν να πουλούν υπηρεσίες, να τις αγοράζουν οι επιχειρήσεις σε εθελοντική βάση όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο.
Άρα δεν είναι το μόνο επιχείρημα που επικαλέστηκα πριν ότι έχουμε υπογράψει και άρα πώς θα πάρουμε την υπογραφή μας πίσω ως χώρα. Αλλά πέραν αυτού δεν το πιστεύω ότι πρέπει, δεν είναι σωστό.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν είστε η χώρα, κύριε Στουρνάρα. Αυτή είναι η παραίσθηση του κ. Βενιζέλου ότι είναι η χώρα. Μην τη συμμερίζεστε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ (Υπουργός Οικονομικών): Μα, ζητάτε την άποψή μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Κυρία Κωνσταντοπούλου, παρακαλώ. Μα, είναι δυνατόν τώρα;
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ (Υπουργός Οικονομικών): Ζητήσατε την άποψή μου και σας τη λέω.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Καλαντζής): Κύριε Υπουργέ, βοηθήστε να το συζητήσουμε αυτό το θέμα.